Η Γουρούνα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα Κατραβά.

Λοιπόν, πού είχαμε μείνει;